خانه اي با نمای خاص در تبريز
من اسم کار معمار رو میذارم تلاش برای یافتن لهجه ی خودی در میان بی زبانی حاصل از بیگانگی رایج!
همیشه توجیه معماران برای گرایش به سمت معماری رومی و امثال آن، خواست کارفرمایان بوده است. حال می توان پرسید که نقش معلمی معمار کجاست؟ و ایا زمانی که معماری گزینه ی واقعا بهتری در برابر کارفرما گذاشته باز با مقاومت او روبرو شده یا خیر.
به نظر می رسه معمار تونسته نظر کارفرما رو هدایت کنه و این خیلی مهم تر از نتیجه کار هست. این که معمار نقش معلمی خودش رو بازپیدا کنه و طی یک گفت و گوی دیالکتیکی بین آنچه که صحیح است و آنچه که از او طلب می شود پاسخ را بیابد و کارفرما را به درستی ان پاسخ هدایت کند کار بزرگی بوده است
اين ساختمان با نمای خاص در خيابان نظامي در شهرك وليعصر در حال اتمام است. آنچه كه ويژگي خاص اين بنا محسوب مي شود، طرح التقاطي و استفاده جسورانه از چوب در بخشهايي از نماست. در اين بنا گويا طراح به دنبال خلق نمايي مسكوني، دلنشين و حتي اندكي سنتي بوده اما ستون نماها و طاقهاي سنگي آن را شبهه رومي نيز كرده است. با تماشاي اين نما گفتگويي پينك پنكي بين خانه هاي اشرافي رومي و حس خوشايند فضاهاي سنتي با نرده هاي چوبي به طور مداوم در ذهن جريان پيدا مي كند.
به نظر مي رسد آنچه شايسته تقدير است تلاش طراح و احتمالاً كارفرما بر تابو شكني در نماي رومي بخصوص با توجه به سايت پروژه و ارزشهاي حاكم بر طرح معماري در اين نقطه از شهر مي باشد.
مورد خيلي عجيب و مشكل ساز در اين نما، طراحي جبهه شمالي آن است كه گويا به طور كامل ناديده گرفته شده و نماي شمالي تنها با تغيير متريال حرفهاي خود را تمام كرده است
